نظریه‌ای ترسناک درباره چشم بیگانه در Alien: Earth

زنومورف ستاره نمایش در Alien: Earth است. اما پس از تماشای قسمت چهارم، “مشاهده”، به این فکر افتادم که هیولای چشم‌اختاپوس ممکن است تهدیدی بزرگ‌تر از آنچه که کسی تصور می‌کند باشد.

وقتی برای اولین بار با موجود کوچک و ترسناک — که به طور رسمی به نام trypanohyncha ocellus یا گونه ۶۴ شناخته می‌شود — مواجه شدیم، به طور بی‌گناهی در واحد نگهداری خود در USCSS Maginot در قسمت اول شناور بود. تا زمانی که کیرش (تیموتی اولیفانت) و گروه دستیاران نوجوان اندرویدی‌اش، پسران گمشده، به آن برخورد کردند، از واحد نگهداری فرار کرده و راه خود را به جمجمه یک گربه مرده باز کرده بود. چشم بیچاره را جایگزین کرده و سیستم عصبی آن را به کنترل خود درآورده بود. در “مشاهده”، همین کار را با یک گوسفند در یکی از آزمایشگاه‌های پرودجی انجام داد و با پسر کاوالیر (ساموئل بلنکین)، میلیاردر همیشه پابرهنه و کم‌طرفدار، به طرز ناخوشایندی چشم در چشم شد.

پیش‌بینی آینده و نگرانی‌ها

پیش‌بینی به وضوح مشخص است: آن موجود در آینده‌ای نه چندان دور به جمجمه مدیرعامل پرودجی نفوذ خواهد کرد. اما تا قسمت چهارم، انسان‌ها کسانی نیستند که من نگرانشان باشم.

[توجه سردبیر: اسپویلرهایی برای قسمت چهارم Alien: Earth در پیش است.]

از آنچه تاکنون دیده‌ایم، کاملاً مشخص است که فیس‌هاگرها، چست‌برسترها، زنومورف‌ها، آن کنه‌های خون‌مک عجیب و آن چیز گیاه‌مانند عجیبی که کیرش در لاشه ماژینو پیدا کرد، عمدتاً به موجودات ساخته شده از گوشت و خون علاقه‌مند هستند. حتی در مبارزه بزرگ زنومورف در برابر وندی (سیدنی چندلر) در قسمت سوم، بیگانه بیشتر به برادر انسانی او علاقه‌مند بود. وندی فقط در مسیرش قرار گرفته بود.

تعیین منطقه‌ای امن برای سنتتیک‌ها

تا پایان قسمت سوم، کیرش به این موضوع پی برد و عاقلانه اعلام کرد که آزمایشگاهی که در حال حاضر تخم‌های زنومورف را در خود جای داده است، به عنوان منطقه‌ای فقط برای سنتتیک‌ها تعیین شود. او بوی کاوالیر را برای ایمنی خودش از اتاق خارج کرد. در “مشاهده”، کیرش به آرامی یکی از آن تخم‌ها را نوازش می‌کند و هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد. تا پایان قسمت، وندی به راحتی یک چست‌برستر را مانند یک گربه خانگی نوازش می‌کند. پیام واضح است: سنتتیک‌ها نسبتاً ایمن هستند، انسان‌ها نه.

اما این موضوع لزوماً درباره t. ocellus صدق نمی‌کند. وقتی گروه The Lost Boys برای اولین بار با آن در Maginot مواجه شدند، این موجود بلافاصله میزبان گربه‌ای خود را رها کرد. سپس مستقیم به سمت نِیبز، دختر مو قرمز و عصبی، رفت. نِیبز توانست از این برخورد بدون آسیب جسمی فرار کند. اما از آن زمان به بعد دچار فلش‌بک‌هایی شده و اکنون به طرز غیرقابل توضیحی متقاعد شده که باردار است. نِیبز یک موجود مصنوعی است و هیچ کاری برای تحریک موجود انجام نمی‌داد. موجودی که قبلاً میزبان خود را پیدا کرده بود. پس چرا به سمت او رفت؟

«مشاهده» نشان می‌دهد که برخلاف دیگر موجودات بیگانه، t. ocellus ویژگی منحصربه‌فردی دارد. نظریه من این است که این موجود از گوشت و خون تغذیه نمی‌کند، بلکه از هوش تغذیه می‌کند. به این معنا که هیچ‌یک از مصنوعی‌ها یا هیبریدهای Prodigy واقعاً در امان نیستند. در واقع، آن‌ها در خطر بیشتری نسبت به همتایان غیرمصنوعی خود هستند. زیرا می‌توانند حجم زیادی از اطلاعات را به مغز خود دانلود کنند و به راحتی زبان‌های جدید را یاد بگیرند و در موضوعات علمی پیچیده تسلط پیدا کنند.

خطرات برای مصنوعی‌ها و هیبریدها

به عنوان مثال، توتلز (کیت یانگ) که اخیراً نام خود را به آیزاک، به افتخار سر آیزاک نیوتن، تغییر داده است، به دلیل کتابخانه ذهنی علمی رو به رشدش و این واقعیت که با کیرش در نزدیکی موضوعات آزمایشی مختلف فرازمینی Prodigy کار می‌کند، احتمالاً در خطر زیادی قرار دارد.

آیا شما هم کنجکاو هستید که چگونه تغذیه از هوش ممکن است؟ من هم همین‌طور. یادداشت‌هایی که دانشمندان ماژینو قبل از سقوط کشتی‌شان جمع‌آوری کرده‌اند، نشان می‌دهد که این موجود نباید دست‌کم گرفته شود.

مهارت‌های حل مسئله t. ocellus

طبق گفته تیم علمی ماژینو، t. ocellus مهارت‌های حل مسئله فوق‌العاده‌ای دارد که به انسان نزدیک است. بنابراین، احتمالاً می‌تواند از یک میزبان مصنوعی تغذیه کند. تمایل فوری‌اش برای ورود به جمجمه نیبز نشان می‌دهد که کاملاً قادر به انجام این کار است.

وجود t. ocellus ممکن است توضیحی برای برخی ویژگی‌های زینومورف‌ها باشد. در فیلم اصلی Alien محصول ۱۹۷۹، زینومورف به‌گونه‌ای به تصویر کشیده شده که دارای حفره‌های چشمی کوچک و ظاهراً خالی است. در فیلم‌های بعدی، زینومورف‌ها به‌گونه‌ای نشان داده می‌شوند که هیچ حفره چشمی ندارند، هرچند که به نوعی دیدار دارند.

تکامل زینومورف‌ها و ارتباط با t. ocellus

از آنجا که زینومورف‌ها و t. ocellus سیاره خانگی مشترکی دارند، شاید زینومورف‌ها به‌طور عمدی به این شکل تکامل یافته‌اند. آن‌ها به عنوان موجوداتی بسیار هوشمند شناخته می‌شوند که به‌طور ظاهری می‌توانند میزبان ایده‌آلی برای t. ocellus باشند. اما اگر بتوانند به‌طور مسالمت‌آمیز با این بیگانه چشم‌ربا همزیستی کنند، ممکن است به این دلیل باشد که چشمانی ندارند که به‌راحتی بیرون کشیده شوند. خونشان اسید سوزاننده است — دو مکانیزم دفاعی که احتمالاً تلاش برای تسخیر آن‌ها را برای t. ocellus دشوار یا حتی غیرممکن می‌سازد.

با این حال، یک چیز کاملاً واضح است: بدن مصنوعی وندی و توانایی عجیب او در تقلید از گفتار زنومورف ممکن است او را از خطر بزرگ مجموعه بیگانه در امان نگه دارد. اما او و بقیه پسران گمشده احتمالاً شکار ایده‌آل t. ocellus هستند.

ترس از گونه ۶۴

هرچند که دیدن گونه ۶۴ که یکی از چشم‌های بوی کاوالیر را بیرون می‌کشد و بدن او را به عروسک تبدیل می‌کند، رضایت‌بخش (و ترسناک) باشد، اما فکر اینکه مغز یک هیبرید فوق‌العاده هوشمند، بسیار قوی و تقریباً نابودنشدنی که می‌تواند با سرعت نور حرکت کند را به دست بگیرد، واقعاً خواب را از چشمانم ربوده است.