بررسی بازی واقعیت مجازی Deadpool توسط خود Deadpool

از ذهن‌های خلاقی که بازی‌های ‘Splosion Man و Ms. Splosion Man را به شما ارائه دادند، شاهکاری جدید از استودیوی محبوبی که اکنون برای بقا مجبور به ساخت بازی‌های ویدیویی مارول شده است، به وجود آمده است. این بازی شما را شگفت‌زده و به وجد خواهد آورد. همچنین، به شما یادآوری می‌کند تا Quest 3 خود را گردگیری کنید! این است —- dun duuuuun! —- Marvel’s Deadpool VR! (دارای رده‌بندی M برای متا.)

حالا این سینماست، آقای اسکورسیزی!

تصویر: Oculus Studios

خب، این یک نقد است. بیایید این را بررسی کنیم.

Deadpool VR از Marvel یک بازی اول شخص است که شما را در لباس تنگ و لاتکس وید ویلسون قرار می‌دهد. شما زندگی یک ابرقهرمان را تجربه خواهید کرد. در این بازی، با دو تپانچه به سمت انبوهی از هیولاها شلیک می‌کنید و با کاتاناهای خود دشمنان را سر می‌زنید. کنترلرهای کوئست شما مانند یک جفت شمشیر نرم عمل می‌کنند. این بازی واقعاً شما را احساس می‌کند که Deadpool هستید — البته بدون خارش لباس زیر!

بس است از استندآپ، دین کوک! این افراد اینجا نیستند که جوک‌های درجه دومت را بشنوند؛ آنها اینجا هستند تا بدون خواندن مقاله در بخش نظرات شکایت کنند. پس از رویارویی با دشمن خطرناک، فلگ-اسمشر، مزدور پرحرف خود را در موجوورلد می‌یابد. او مجبور می‌شود به موجو کمک کند تا شرکت‌کنندگان را برای بازی‌های گرسنگی بین‌کهکشانی‌اش جمع‌آوری کند. ددپول به مأموریتی پر از خدمات به طرفداران می‌رود تا افرادی مانند لیدی دث‌استروک، مفیستو و کاپیتان دیکوید را شکار کند. (خب، شاید آن آخری را خودم ساخته باشم.) این یک پیش‌فرض احمقانه و سرگرم‌کننده است که ددپول را به یک سفر کمیک بوکی در سراسر جهان می‌برد. این سفر پر از حضورهای غافلگیرکننده بیشتری نسبت به پرونده‌های اپستین است!

چسبی که همه چیز را به هم می‌چسباند

البته، چسبی که همه چیز را به هم می‌چسباند کسی نیست جز رایان رین — صبر کن، چی؟ زاک هم نتوانست او را بیاورد؟ وای، فکر کنم که…

واقعاً این شکایت گروهی ضربه بزرگی به او زد. شاید وقت آن رسیده که آن Bored Ape را بفروشی، رفیق. نگران نباش، چون نیل پاتریک هریس، ستاره فیلم Harold & Kumar Go to White Castle به اندازه کافی ارزان بود تا جایگزین رایان شود.

او به خوبی از پس این کار برمی‌آید. دوگی هاوزر قدیمی، جانشین عالی برای دنیای سینمایی مارول است. او با همان لحن و غریزه‌های کمدی رایان رینولدز، به خوبی هماهنگ می‌شود. او هر اشاره جنسی و بازگشت به مارول را با شور و شوقی که لباس نیاز دارد، ارائه می‌دهد. تقریباً باور خواهید کرد که او می‌داند Vanquish چیست وقتی که بعد از انجام یک اسلاید به آن اشاره می‌کند!

تا حالا احتمالاً یک سوال بزرگ در ذهن شما وجود دارد: این بازی چقدر خنده‌دار است؟ خب، اجازه دهید با یک سوال متقابل به شما پاسخ دهم: چقدر از این نقد لذت می‌برید؟

آیا از هجوم بی‌پایان ارجاعات به فرهنگ عامه خسته شده‌اید؟ آیا این شوخی‌های تند و تیز شما را آماده کرده‌اند تا تب مرورگر خود را ببندید؟ آیا آرزو می‌کنید که من ساکت شوم و واقعاً چیزی از محتوای بازی به شما بگویم؟

خب، حالا دقیقاً می‌دانید که بازی Marvel’s Deadpool VR چگونه است. تبریک می‌گویم، این هم یک کوپن برای یک چیمی‌چانگا.

دوست عزیز، وقتی با محتوای Deadpool سر و کار دارید، دقیقاً می‌دانید که وارد چه چیزی می‌شوید. همان‌طور که وقتی در فرودگاه میامی قبل از پرواز شبانه سفارشی می‌دهید، می‌دانید چه انتظاری دارید. یک اسهال، لطفاً برای بردن! توسعه‌دهنده Twisted Pixel هر لحظه از سکوت را با یک جمله‌ی طنز پر می‌کند. چه یک اشاره‌ی نامفهوم باشد و چه یک شوخی متا که طراحی بازی‌های واقعیت مجازی را به سخره می‌گیرد.

در ۲۰ دقیقه اول، یک شوخی “damn Daniel” بلافاصله با یک یادآوری “Pepperidge Farm remembers” دنبال می‌شود. این بازی به اندازه‌ی Claptrap در یک نمایش کمدی برای بزرگان Bluesky موفقیت دارد.

اما این فقط ددپول است، درست است؟ در قالب فیلم او، که بازی به شدت از آن الهام گرفته، او قرار است یک عامل هرج و مرج آزاردهنده باشد. قدرت واقعی او این است که می‌تواند دشمنانش را تا حد مرگ اذیت کند. چه رسانه‌ای بهتر از واقعیت مجازی وجود دارد که بتواند این را به تصویر بکشد؟ جایی که شما با او در یک کلاه‌خود گرفتار شده‌اید و او جوک‌هایش را مستقیماً در گوش‌هایتان می‌گوید. وقتی متحدانی مانند اسپیرال به طور مداوم آرزو می‌کنند که او مانند یک شرور Kingdom Hearts ساکت شود، شما هم با آن‌ها هم‌نظر هستید.

تصویر: Oculus Studios

فقط گاهی اوقات این همه صحبت کردن به قیمت گیم‌پلی فوق‌العاده واقعیت مجازی تمام می‌شود. وقتی که ۱۰ دقیقه ایستاده‌اید و صحنه‌های کمدی طولانی را تماشا می‌کنید که جریان بازی را متوقف می‌کند، می‌توانید واقعاً قدردان باشید که Twisted Pixel با ساخت یک بازی واقعیت مجازی بزرگ‌مقیاس چقدر لذت برده است. این استودیو مجموعه‌ای متنوع از زمین‌های بازی مجازی ایجاد می‌کند که از حس مقیاس و فیزیک تکنولوژی به بهترین شکل استفاده می‌کند.

تجربه‌های متنوع در دنیای واقعیت مجازی

در یک مرحله، من در حال کشتن راه خود از طریق کازینوی مفیستو هستم. طراحی داخلی زشت آن مانند یک سالن رقص ناتمام کاخ سفید بر من سایه افکنده است. مرحله دیگری من را به یک تیراندازی فضایی روان‌گردان می‌برد. در این مرحله با دستانم به موجودات بیگانه شلیک می‌کنم که ادای احترامی بصری به Rez Infinite و آثار جف مینتر است. صحنه‌های تعقیب و گریز خودرو مانند سواری‌های هیجان‌انگیز شهربازی اجرا می‌شوند که شایسته یک فیلم هالیوودی هستند.

این مجموعه‌ای از بهترین‌های واقعیت مجازی است که داستان جهان‌گردی خود را بهانه‌ای برای صرف بیشتر پول مارک در ساخت صحنه‌های پر زرق و برق می‌کند. این صحنه‌ها از تکنولوژی بهره می‌برند. هی، این استفاده بهتری از منابع مالی است تا سوخت‌رسانی به اطلاعات نادرست انتخاباتی و ایجاد چت‌بات‌های هوش مصنوعی پدوفیل، درست است؟

بسیار خب، بیدار شو زیبای خفته، صحبت درباره آن چیزهای خسته‌کننده “هنر” تمام شد. بیایید به چیزی بپردازیم که همه ما اینجا برای دیدنش آمده‌ایم: خون و دل و روده. به هر حال، ما نامزدی جوایز بازی را به دست نمی‌آوریم مگر اینکه کار اصلی که در بازی انجام می‌دهید کشتن آدم‌های بد باشد!

خشونت بی‌پرده در Marvel’s Deadpool VR

Marvel’s Deadpool VR درست مانند ضدقهرمانش، در خشونت بی‌پرده‌اش غرق می‌شود. بین دیوارنوردی، قلاب‌زنی و حل معماهایی که به من اجازه می‌دهند سهمیه استفاده از کلمه “لمسی” را حداقل یک بار در یک نقد بازی واقعیت مجازی پر کنم، می‌توانم دشمنان را با استفاده از کاتانا، تفنگ دستی، نارنجک و بیشتر از هم بپاشم. همه این ابزارها را می‌توانم در حین نبردها مانند نیکلاس کیج که از همسرانش جدا می‌شود، با هم ترکیب و تطبیق دهم.

وای، واقعاً دارم از این شوخی‌ها خسته می‌شوم. فکر کنم این بالاخره خبر خوبی برای فروشگاه اپیک گیمز است.

کنترل‌های شهودی به من کمک می‌کنند تا به حالت جریان طبیعی وارد شوم و حرکات بداهه خونین را اجرا کنم. به سمت کمرم می‌روم تا تپانچه‌هایم را بیرون بکشم و به سبک جان وو به دشمنانم حمله کنم، البته بدون کبوترها. اگر کسی جرات کند به من نزدیک شود، یکی از تفنگ‌هایم را به کناری می‌اندازم و از پشت سرم یکی از کاتاناهایم را بیرون می‌کشم تا کمی به سبک یوجیمبو عمل کنم.

او یک شاتگان می‌اندازد، من آن را از هوا می‌قاپم. درست بعد از اینکه یک نارنجک از مچم می‌گیرم و به سمت دشمنی که نزدیک می‌شود پرتاب می‌کنم. شمشیرم را پرتاب می‌کنم و از پشت سرم تفنگ قلابی‌ام را می‌گیرم. با یک دست به نقطه‌ای قلاب می‌زنم و بدنم را می‌چرخانم تا با شاتگانم یک نفر را به تکه‌تکه کنم و مانند مری پاپینز روی متامفتامین پرواز کنم.

وقتی به اندازه کافی کارهای جالب انجام دادم تا حالت Big Time Money خود را فعال کنم، چند ثانیه باشکوه دارم. در این زمان، دشمنان را با چکش ثور صاف می‌کنم یا با کارت‌های بازی گامبیت از بین می‌برم. در حالی که آهنگ‌هایی از گروه‌هایی مانند Faith No More و The Flaming Lips پخش می‌شود. به من بگو که ۴۰ ساله‌ای بدون اینکه بگویی

همه چیزهایی که انتظار دارید در یک بازی Deadpool ببینید، در اینجا وجود دارد. چیز زیادی برای شوخی باقی نمانده، بیایید ببینیم، مثلاً Sex and the City؟ Gossip Girl؟ حتی جلدهای کمیک قابل جمع‌آوری و پوسته‌های قابل باز شدن وجود دارد که هرگز نخواهید دید زیرا این یک بازی ویدیویی اول شخص است. زندایا میچی است.

ماجراجویی افتخارآمیز Deadpool

این یک ماجراجویی افتخارآمیز است، اما فرصتی را برای روایت یک داستان واقعاً عالی از Deadpool از دست می‌دهد. همان‌طور که [نام بازی ابرقهرمانی دی‌سی حذف شده] برای قهرمان شنل‌پوش خود انجام داد. دوباره در Krispy Kreme! در داستان پر از شوخی عمق کمی وجود دارد که بتواند قدردانی من از شخصیت وید ویلسون را گسترش دهد. سلام، من لوئیجی منگیونه هستم، به Jackass خوش آمدید! این فقط ارجاع به فرهنگ پاپ (Ted 2) بعد از ارجاع به فرهنگ پاپ (Dancer in the Dark) بعد از ارجاع به فرهنگ پاپ (Couple to Throuple) است.

شاید Dune و Smurfs به دلایلی مانند NCIS و Pokémon تنها به Secretariat نیاز داشته باشند. Sense8 می‌خواهد Danganronpa را با Pitbull آرام کند و Buffy نیز به Coldplay برای Fortnite یک بار نیاز دارد.