کارگردان Vicious از زمان The Strangers برای تحقق دیدگاه ترسناک خود مبارزه کرده است

در سال ۲۰۰۸، نویسنده و کارگردان برایان برتینو با فیلم ترسناک نخستین خود، The Strangers، که یک تریلر تهاجم به خانه است و به طور آزادانه از جنایات واقعی الهام گرفته شده، توجه‌ها را به خود جلب کرد. این فیلم مستقل از آن زمان به یک اثر کالت تبدیل شده است.

دنباله‌ها و پروژه‌های جدید برتینو

این فیلم دنباله‌ای (با نویسندگی و تهیه‌کنندگی برتینو) و یک سری بازسازی/راه‌اندازی مجدد که برتینو در آن دخیل نبود، به دست آورده است. در عوض، او به ساخت فیلم‌های مستقل خود ادامه داد. Mockingbird در سال ۲۰۱۴، The Monster در سال ۲۰۱۶، The Dark and the Wicked در سال ۲۰۲۰، و فیلم جدید Vicious، با بازی داکوتا فانینگ در نقش پولی، زنی جوان که از خود متنفر است و زندگی‌اش زمانی که یک غریبه…

«همیشه برای من یک نبرد بوده است. زیرا سعی می‌کنم کارهایی را انجام دهم. نمی‌گویم بهتر یا بدتر از آنچه دیگران انجام می‌دهند، اما من یک صدا دارم»، او گفت. «مجبور به مبارزه برای آن هستم. من این را با The Strangers یاد گرفتم و همچنان یاد می‌گیرم. Strangers چیزی است که همیشه برای آن سپاسگزار خواهم بود. اما همچنین یک اشاره اولیه به آنچه در آینده خواهد آمد بود. از نظر مبارزه برای اینکه فیلم‌هایم را به شکل خالص‌ترین در مقابل تماشاگران قرار دهم.»

این شامل Vicious نیز می‌شود که از تجربیات شخصی او نشأت گرفته است. او با یک موجود شیطانی و وحشتناک مبارزه می‌کند که می‌خواهد او را وادار به تحقیر و آسیب رساندن به خود کند. این داستان بازتابی از مبارزات برتینو با اضطراب و حملات پانیک است. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید به این مصاحبه مراجعه کنید.

اما این موضوع همچنین از ذهنیت موسیقایی برتینو نشأت گرفته است. وقتی او درباره فیلم‌ها صحبت می‌کند، استعاره‌های موسیقایی بارها و بارها مطرح می‌شوند. او می‌گوید Vicious قصد داشت تماشاگران را با “دیوار صدایی مانند فیل اسپکتور” تحت تأثیر قرار دهد.

او می‌گوید فیلم‌های محبوبش در سبک فوتیج پیدا شده مانند “یک آلبوم پانک راک” هستند. زیرا قوانین رسانه خود را می‌شکنند و با ابزارهای کمتری نسبت به فیلم‌های دیگر احساسات زیادی را منتقل می‌کنند. او Vicious را با داستان‌های مشابه مقایسه می‌کند. به ویژه، قسمت ۱۹۸۶ Twilight Zone به نام “Button, Button” که درباره یک غریبه با جعبه جادویی مرموز است. او می‌گوید آن‌ها “کمی شبیه به آهنگ‌هایی هستند که کلمات مشابهی در عنوان دارند، اما کاملاً متفاوت هستند.” و او سلیقه فیلم‌سازی خود را با توجه به هنرمندان موسیقی محبوبش توضیح می‌دهد.

او می‌گوید: «من داستان‌های شخصیت‌محور را دوست دارم و همیشه هم دوست داشته‌ام. باب دیلن، تاونز ون زندت، جان پراین، جیلیان ولچ، بروس اسپرینگستین — آنها داستان‌های زیبایی را در چند کلمه تعریف می‌کنند. به عنوان یک فیلمساز، همیشه از ترس برای ارتباط دو شخصیت استفاده کرده‌ام. The Strangers به اندازه‌ای که درباره یک تهاجم به خانه بود، درباره یک زوج هم بود.»

روابط شخصی در فیلم Vicious

در Vicious، این موضوع در عزم برتینو برای ساخت داستان حول روابط شخصی پولی با مادر، خواهر و خواهرزاده‌اش منعکس شده است. او می‌گوید: «فیلم‌هایی که بیشترین تأثیر را بر من دارند وقتی که می‌خواهم چیزی فراطبیعی بسازم، چیزهایی هستند که تا حد ممکن واقع‌گرایانه به نظر می‌رسند و سعی می‌کنند مخاطب را در فضا قرار دهند. چون شما لازم نیست به ارواح یا جعبه‌های شیطانی باور داشته باشید. اما اگر بتوانم برای یک ساعت و چهل دقیقه شما را وادار کنم که فکر کنید اگر این اتفاق بیفتد چه می‌شود؟، آنگاه می‌توانید در دنیای آن غرق شوید.»

اما او می‌گوید سلیقه‌هایش در ژانر وحشت همیشه با آنچه استودیوهای بزرگ فیلم‌سازی می‌خواهند همخوانی ندارد. به همین دلیل مجبور شده است برای حفظ صدای «خالص» خود مبارزه کند و فیلم‌ها را به صورت مستقل بسازد.

چالش‌های فیلم‌سازی مستقل در ژانر وحشت

او می‌گوید: «فکر می‌کنم استودیوها به طور کلی بیشتر به این فکر می‌کنند که چه مخاطبی می‌خواهند تا اینکه مخاطبان چه می‌خواهند. فرآیندها همیشه منطقی نیستند که چگونه این دو باید به هم برسند. این چیزی است که برای من در مورد حضور در جشنواره فنتستیک فست هیجان‌انگیز است. هیجان‌انگیزترین چیز در مورد ژانر وحشت به طور کلی این است که همیشه توسط فیلم‌سازی مستقل به جلو رانده می‌شود. واقعاً هیچ ژانر دیگری مانند آن وجود ندارد. در حال حاضر کسی در حال ساخت یک فیلم وحشت ۵۰,۰۰۰ دلاری است که مردم را شگفت‌زده خواهد کرد و مسیر استودیوها را برای پنج سال آینده تغییر خواهد داد. به همین دلیل است که من این شغل را دوست دارم.»