جردن پیل: استیون اسپیلبرگ بعدی یا تولیدکننده فیلم‌های ناموفق؟

می‌دانم که او نابغه است. اما هر بار که پروژه‌ای تولید شده توسط پیل را تماشا می‌کنم، باعث می‌شود در استعدادش شک کنم. پس از انتشار Get Out، Us، و Nope، بسیاری از منتقدان او را با استیون اسپیلبرگ مقایسه کردند. قطعاً در این مقایسه حقیقتی وجود دارد. اما با این قدرت برند، یک معامله وجود دارد: برای هر فیلم برجسته، چند فیلم ضعیف نیز وجود دارد.

فیلم آرواره‌ها اثر اسپیلبرگ به عنوان خالق بلاک‌باستر تابستانی شناخته می‌شود. همچنین، برو بیرون به عنوان نقطه عطفی در ژانر وحشت سیاه و سوررئالیسم سیاه شناخته می‌شود. هر دو کارگردان از نفوذ خود برای تولید و حمایت از فیلم‌ها و فیلمسازان دیگر از طریق شرکت‌های تولیدی خود، یعنی Ablin Entertainment و Monkeypaw Productions، استفاده کرده‌اند. هر یک نام خود را بر روی تعدادی از برندگان و تعدادی از فیلم‌های مشکوک و ضعیف گذاشته‌اند.

فیلم‌های کمتر موفق اسپیلبرگ

فیلم سه بعد از ظهر (به کارگردانی فیل جوانو) یک فیلم نوجوانانه از دهه ۸۰ است. این فیلم در دوران فیلم‌های فریس بولر و باشگاه صبحانه به شدت متفاوت بود و به قدری شکست خورد که اسپیلبرگ نام خود را از تیتراژ حذف کرد. ما برگشتیم! داستان یک دایناسور یک فیلم انیمیشنی از دهه ۹۰ است که توسط چهار نفر (هیچ‌کدام اسپیلبرگ نبودند) کارگردانی شد و بر موج موفقیت پارک ژوراسیک سوار شد.

اما هیچ ارتباطی با این فرنچایز نداشت. همچنین شکست خورد. به‌طور گزارش شده، دلیل این شکست عدم توافق اسپیلبرگ و فیل نیبلینک بر سر فیلمنامه بود. بر سر فیلمنامه به توافق نرسیدند. سپس فیلم Cowboys & Aliens به کارگردانی جان فاورو وجود دارد. این فیلم یکی از ناامیدی‌های اوایل دهه ۲۰۱۰ بود که به سرعت آمد و رفت. برخی ممکن است تبلیغات بزرگ آن را به عنوان یک خواب تب‌آلود به یاد بیاورند. اسپیلبرگ تهیه‌کننده اجرایی همه آن‌ها بود. بسیاری از فیلم‌های ناموفق دیگر نیز در کارنامه او وجود دارد. پس از آن آخرین فاجعه، او محتاط‌تر شد و تنها نام خود را در کنار فرنچایزهای بزرگ ایجاد شده توسط امبلین قرار داد. این فهرست شامل تمام فیلم‌های Jurassic، Transformers، Indiana Jones و Men in Black می‌شود.

فیلم‌ها با کاهش بازدهی در هر قسمت جدید مواجه می‌شوند. پیل نسبتاً تازه به کانون توجه آمده است، بنابراین مجموعه پروژه‌های او به عنوان کارگردان، نویسنده یا به هر شکل دیگر چندان عمیق نیست. او با Get Out عصر جدیدی از وحشت را آغاز کرد و با فیلم‌های بعدی Us و Nope این حرکت را ادامه داد. اگرچه این دو فیلم نسبت به شاهکار اولیه‌اش بیشتر نقص نشان دادند.

پروژه‌های متوسط و موفقیت‌های بزرگ

بین این فیلم‌های مهم، پیل همچنین به تولید اجرایی پروژه‌های متوسط دیگری پرداخت. از جمله این پروژه‌ها کمدی‌هایی مانند Keanu و The Last O.G. و وحشت‌هایی مثل Hunters و Scare Tactics هستند. همچنین بازسازی Twilight Zone در سال ۲۰۱۹ نیز از جمله این پروژه‌هاست. بزرگترین موفقیت‌های پیل به عنوان تهیه‌کننده از همکاری با کارگردانانی که صدای خاص خود را دارند، مانند اسپایک لی در BlacKkKlansman و دو پاتل به دست آمده است.

در مقابل، پروژه‌هایی مانند Candyman اثر نیا داکوستا و Him دارای اثرات آشنای وحشت به سبک پیل هستند. اما این آثار تأثیر کمتری نسبت به زمانی که خود پیل کارگردانی می‌کند، دارند. در نهایت، این همان جایی است که تفاوت واقعی بین پیل و اسپیلبرگ نهفته است.

اعتبار: یونیورسال

مدت‌هاست که شایعه شده است اسپیلبرگ به صورت مخفیانه کارگردانی می‌کند. فیلم‌هایی مانند Poltergeist و…

The Goonies اغلب به خاطر سبک فیلمبرداری و داستان‌پردازی خاص اسپیلبرگی شناخته می‌شود. حتی با وجود اینکه نقش رسمی او به عنوان تهیه‌کننده اجرایی بوده است، تأثیر او در این فیلم مشهود است. حتی در پروژه‌هایی مانند Gremlins، Back to the Future و Young Sherlock Holmes که هر کدام توسط کارگردانان مختلفی هدایت شده‌اند، دخالت مستقیم اسپیلبرگ تأثیر واضحی بر جای گذاشته است.

نقش جردن پیل در پروژه‌ها

اما جردن پیل چقدر درگیر پروژه‌هاست؟ برای The Last O.G. که او نیز یکی از خالقان آن است، او به عنوان مدیر اجرایی روزانه فعالیت نمی‌کرد و تنها یک قسمت را نوشت. دخالت او در BlacKkKlansman به نظر می‌رسد که به جز حمایت از دیدگاه اسپایک لی، بسیار کم بوده است. در حالی که او به عنوان یک تهیه‌کننده سنتی‌تر در Monkey Man عمل کرد و با حمایت از فیلم و متقاعد کردن یونیورسال برای اکران آن در سینماها، فیلم را از یک نمایش بی‌صدا در استریم نجات داد.

با این حال، پروژه‌هایی که به سمت سبک خاص او در ژانر “وحشت آگاهانه” مانند Candyman و Him متمایل می‌شوند، بیشتر از آنچه که او به خاطرش شناخته شده، فاقد تیزی و برندگی هستند. پیل هم‌نویسندگی کرده این آثار را. چه چیزی باعث این ناهماهنگی شده است؟ چرا پیل نمی‌تواند فیلمی در سطح “جردن پیل” بسازد بدون اینکه هم نویسندگی و هم کارگردانی آن را بر عهده داشته باشد؟ یا پیل در همکاری با دیگر فیلمسازان از شدت کار خود می‌کاهد، یا عنصر واقعی که در این پروژه‌ها کمبود دارد، حضور خودش پشت دوربین است.

تمرکز بر دنیای فیلم‌های خودش

اسپیلبرگ در نهایت یاد گرفت که نام خود را برای پروژه‌هایی درون فرانچایزهای قدرتمند خودش نگه دارد. شاید وقت آن رسیده که پیل هم همین کار را انجام دهد. او باید تمرکز خود را بر گسترش دنیای فیلم‌های خودش بگذارد به جای حمایت از دیدگاه‌های دیگران. در غیر این صورت، برچسب “تهیه‌کننده اجرایی” خطر رقیق کردن برند او را به همراه دارد.

تنها چیزی که قطعی است، این است که انتشار Him چشم بسیاری را باز کرده است. پیله به عنوان یک فیلمساز نابغه دیده می‌شود که هیچ اشتباهی نمی‌کند. برخی از افرادی که در آخر هفته افتتاحیه به تماشای Him می‌روند، باور خواهند کرد که او کارگردان آن بوده است. او نیست، اما شاید باید می‌بود.