۳۰ سال بعد، Hackers همچنان بهترین نوستالژی دهه ۹۰ است

در تاریکی شب، کیت “اسید برن” لیبی و دید “کراش اورراید” مورفی در حال جستجو برای اسرار شرکتی هستند. در این میان، یک افسر امنیتی تصادفی آنها را در حال عمل می‌گیرد. به جای فرار، برای لحظه‌ای به او خیره می‌شوند. سپس کیت (آنجلینا جولی) یک تفنگ نورافکن بیرون می‌آورد و آن را مستقیماً به سمت او شلیک می‌کند. او به طور غیررسمی این سلاح را “سیستم دفاع مترو” خود می‌نامد.

لحظات وحشیانه و جذاب فیلم هکرها

این تعامل غیرعادی تنها یکی از لحظات وحشیانه‌ای است که هکرها را به یک بازبینی مضحک و جذاب تبدیل می‌کند. اکنون، ۳۰ سال پس از اینکه کارگردان ایان سافتلی آن را به جهان عرضه کرد، همچنان جذابیت خود را حفظ کرده است.

فیلم Hackers که در ۱۵ سپتامبر ۱۹۹۵ منتشر شد، جانی لی میلر را در نقش دِید، یک هکر با استعداد، به تصویر می‌کشد. فعالیت‌های غیرقانونی او در اینترنت در دوران کودکی باعث شد تا از استفاده از کامپیوتر یا تلفن‌های لمسی تا سن ۱۸ سالگی محروم شود.

بازگشت به دنیای هک

با برداشته شدن این ممنوعیت، او دوباره به اینترنت دسترسی پیدا می‌کند. او با گروهی از هکرهای دبیرستانی همراه می‌شود که یک توطئه جنایی بزرگ را کشف می‌کنند. بلافاصله همه چیز به هم می‌ریزد. در یک نقطه، کسی ویروسی ایجاد می‌کند که باعث واژگونی نفتکش‌ها می‌شود. مطمئن نیستم که قایق‌ها این‌گونه کار کنند.

علاوه بر نام‌های کاربری اینترنتی فوق‌العاده‌ای مانند رامون “فانتوم فریک” سانچز که احتمالاً مورد علاقه من است، فیلم هکرها به طرز غیرعمدی در بسیاری از جنبه‌های دیگر نیز خنده‌دار است. بیشتر صحنه‌های جدی و پرتنش آن به مرور زمان جذابیت خود را از دست داده‌اند.

لحظات هیجان‌انگیز و طنزآمیز

در یکی از لحظات که به وضوح قرار است هیجان‌انگیز باشد، شخصیت منفی فیلم (فیشر استیونز) که ترجیح می‌دهد او را “آقای طاعون” بنامند، یک دیسکت مهم را از دست دِید می‌قاپد. او در حالی که با اسکیت‌برد به یک ماشین فرار چسبیده است، دیسکت را می‌دزدد. (حتی خیلی سریع هم نمی‌رود.) او به طرز ناشیانه‌ای اسکیت‌برد می‌کند و سپس سرعتش را کم می‌کند تا دوباره به ماشین فرار بچسبد. در این میان، دِید با همان سردرگمی به او نگاه می‌کند. دِید تا زمانی که ماشین به سرعت عادی رانندگی می‌رسد صبر می‌کند تا به دنبال آن بدود. بنابراین به طور طبیعی نمی‌تواند به آن برسد. این صحنه آنقدر خنده‌دار است که نمی‌توان از آن عصبانی شد.

صحنه‌های هک کردن مانند یک رؤیای تب‌دار به نظر می‌رسند. یک لحظه دِید در حال تایپ در یک جعبه متن است. لحظه بعد، کامپیوترش شروع به پخش انیمیشن‌های عجیب و غریبی می‌کند. این انیمیشن‌ها بیشتر شبیه به محافظ صفحه نمایش هستند تا چیزی مرتبط با کد. این تفسیرهای عجیب از هک کردن، صحنه معروف «این یک سیستم یونیکس است!» در پارک ژوراسیک را در مقایسه کاملاً عادی جلوه می‌دهد.

اما نمی‌توانم فیلم را به خاطر کاستی‌هایش سرزنش کنم. فیلمنامه قطعاً قصد دارد در مواقعی خنده‌دار باشد. حتی اگر Hackers در مواقعی که احساسات باید بالا باشد، کمی ناکام بماند، باز هم تماشای آن فوق‌العاده سرگرم‌کننده است.

جذابیت نوستالژیک فیلم

این فیلم بخش کودک دهه نودی مغزم را قلقلک می‌دهد و به عنوان یک کپسول زمان جذاب از آن دوران عمل می‌کند. آنجلینا جولی سایه چشم سفید یخی زده است. شخصیت اصلی مرد در یک تاپ قرمز کوتاه با شلوار کارگو تیره ظاهر می‌شود. مجموعه‌ای گیج‌کننده از بندهای قرمز دور کمر و رانش که به نظر نمی‌رسد هدفی جز جذاب به نظر رسیدن داشته باشند، دیده می‌شود.

وسایل و تکنولوژی‌های دهه نودی

مردم از تلفن‌های ثابت، نوارهای کاست و دیسک‌های فلاپی استفاده می‌کنند. وسایل الکترونیکی در پلاستیک‌های شفاف و رنگی قرار دارند. به دلایلی همه در حال اسکیت‌سواری هستند. مردم مجلات می‌خوانند و جمع‌آوری می‌کنند!

ممکن است از نظر علوم کامپیوتر کاملاً دقیق نباشد. اما حس نوستالژی را برانگیخته و روحیه آن دوران را به خوبی به تصویر می‌کشد. این حس باعث می‌شود دلتنگ زمانی شوم که اسکیت‌های رولر همه جا بودند. در آن زمان، بدترین کاری که یک شرکت بزرگ شیطانی می‌خواست با داده‌های شما انجام دهد، خوردن آن بود. (این یک نقطه از داستان واقعی است).

تماشای فیلم Hackers

تماشای Hackers رضایت‌بخش است. این تجربه مانند صدای خارج شدن نوار ویدئویی از دستگاه ویدئو است.