Image

این فیلم جدید سفر در زمان، کلیشه‌های کلاسیک علمی تخیلی را به زیبایی به تصویر می‌کشد

📋 خلاصه مقاله:

فیلم انیمیشنی “Arco” به کارگردانی اوگو بینوون، دنیای آرمان‌شهری قرن بیست و نهم را به تصویر می‌کشد که در آن انسان‌ها در خانه‌های خودکفا زندگی می‌کنند. این فیلم به تأثیرات تغییرات اقلیمی و پیشرفت‌های فناوری در آینده می‌پردازد و از هوش مصنوعی برای خلق شخصیت‌ها استفاده می‌کند.

مفهوم آرمان‌شهر ممکن است به قدمت تمدن بشری باشد. از زمانی که انسانیت وجود داشته و رنج کشیده است، دنیای بهتری را تصور کرده‌ایم. دنیایی که در آن همه نیازها و خواسته‌هایمان بدون هیچ پیامد منفی برآورده می‌شود.

آرمان‌شهرها همچنین در داستان‌های علمی-تخیلی به شدت حضور دارند. در این داستان‌ها، نوعی پیشرفت تکنولوژیکی بهشت آینده‌نگرانه‌ای را به ارمغان می‌آورد. اما نکته در مورد علمی-تخیلی آرمان‌شهری این است که معمولاً یک نکته منفی وجود دارد. یک معامله فاوستی سخت که آن بهشت را زیرساخت می‌کند. به بخشنده یا وال-ای فکر کنید.

این موضوع در Arco، یک فیلم انیمیشنی جدید و زیبا که توسط تصویرگر فرانسوی اوگو بینوون طراحی شده، صدق نمی‌کند.

دنیای ایده‌آل قرن بیست و نهم

Arco در قرن بیست و نهم آغاز می‌شود. این دنیایی ایده‌آل است که در آن انسان‌ها در خانه‌های خودکفا زندگی می‌کنند. این خانه‌ها بر روی سکوهای عظیمی قرار دارند و توسط ساختارهای درخت‌مانند مصنوعی که از میان ابرها عبور می‌کنند، بالا نگه داشته می‌شوند. به جای تلاش برای توضیح چگونگی کارکرد این سیستم، بینوون بر دانش فرهنگی مشترک تکیه کرده تا خلأها را پر کند.

استفاده از ناخودآگاه بیننده

او گفت: «در هر متن بنیادی – در ژاپن، در کتاب مقدس – باغ‌هایی در آسمان وجود دارد. من واقعاً می‌خواستم از ناخودآگاه بیننده استفاده کنم تا نیازی به توضیح بسیاری از چیزها نداشته باشم. این کار به من اجازه می‌دهد تا در برخی موارد سریع‌تر پیش بروم و در موارد دیگر عمیق‌تر شوم.»

پیش از آنکه فرصتی برای آشنایی با ایده آرمان‌شهر بی‌ین‌وو پیدا کنیم، او به سرعت آن را از ما می‌گیرد. قهرمان داستانش، پسری جوان از قرن بیست و نهم به نام آرکو، به گذشته‌ای دور در دهه ۲۰۷۰ می‌رود.

آرمان‌شهری در فیلم آرکو که در آن خانه‌ها از طریق سازه‌های عظیم شبیه به درخت در آسمان معلق هستند

تصویر: نئون

آینده نزدیک فیلم بسیار کمتر بهشتی است. در حالی که فناوری پیشرفت کرده است، این پیشرفت‌ها عمدتاً برای مقابله با آشفتگی‌های اقلیمی ناشی از گرمایش جهانی استفاده می‌شوند.

تأثیرات تغییرات اقلیمی در زندگی روزمره

در یکی از صحنه‌های ابتدایی، طوفانی شدید در حال تخریب است. خانواده‌های حومه شهر در پشت امنیت “حباب‌هایی” که برای محافظت از اموالشان نصب شده‌اند، به زندگی خود ادامه می‌دهند. آتش‌سوزی‌های شدید به طور مداوم در حاشیه شهر می‌سوزند و با تغییر جهت باد، خطر را تهدید می‌کنند.

پیشرفت‌های فناوری در دنیای آینده

پیشرفت‌های دیگر در دنیای آینده نزدیک Arco ظریف‌تر هستند. به نظر می‌رسد عینک‌های هوشمند جایگزین گوشی‌های هوشمند شده‌اند. ساکنان با عینک‌های بازتابنده‌ای که به سرشان چسبیده است، در جهان قدم می‌زنند. ربات‌ها نیز به امری عادی تبدیل شده‌اند و جایگزین پلیس و معلمان و همچنین مراقبان شده‌اند.

وقتی آرکو به گذشته سفر می‌کند، با یک خانواده و ربات آن‌ها به نام میکی زندگی می‌کند. برای بینونو، این ربات به یک شخصیت تکراری در آثار مختلف تصویری او، از جمله چندین کتاب کمیک، تبدیل شده است.

او می‌گوید: «میکی راهی برای من است تا سوالاتی بپرسم. من از آن در بسیاری از آثار مختلف استفاده می‌کنم.»

میکی ربات در حال انجام اسکن پزشکی از آرکو

تصویر: نئون

در آرکو، میکی ابعاد جدیدی پیدا می‌کند. برخلاف کتاب‌های کمیک، او نیاز به داشتن صدا دارد. بی‌ین‌ونو با استفاده از هوش مصنوعی برای ایجاد صدای گفتاری میکی آزمایش کرد. اما از نتایج راضی نبود.

او گفت: «اصلاً خوب نبود. هیچ احساسی وجود نداشت.»

تجربه پیچیده ضبط صدا

بنابراین، او به جای آن، دو بازیگر جداگانه را ضبط کرد که همان دیالوگ‌ها را می‌گفتند. سپس آن‌ها را با هم ترکیب کرد تا یک صدای واحد ایجاد کند. او این فرآیند را بسیار پیچیده و زمان‌بر توصیف می‌کند. این تجربه به او درس ارزشمندی داد.

احساسات و هوش مصنوعی

بی‌ین‌وو گفت: «وقتی همه چیز کامل است، ما هیچ احساسی نداریم. این چیزی است که ما را انسان می‌کند. به همین دلیل شاید هوش مصنوعی نتواند همه شغل‌ها را از بین ببرد.»

نگاه به آینده و هنر

اما در نهایت، چه آینده هوش مصنوعی باشد یا امکان یک آرمان‌شهر در اینجا روی زمین، بی‌ین‌وو علاقه‌ای به پیش‌بینی آنچه برای بشریت در پیش است ندارد. او بیشتر علاقه‌مند به خلق هنری است که جهان امروز را منعکس کند. او به جای حدس زدن درباره اینکه همه چیز به کجا می‌رود، به توانایی علمی-تخیلی در تصور همین موضوع تکیه می‌کند.

یا به قول بی‌ین‌وو: «ما نباید آینده را بدانیم.»

این فیلم جدید سفر در زمان، کلیشه‌های کلاسیک علمی تخیلی را به زیبایی به تصویر می‌کشد