آدریان ری: South of Midnight هشداری برای دنیای دوپاره

وقتی آدریان ری برای بازی South of Midnight از کمپانی Compulsion تست بازیگری داد، هیچ اطلاعی از پروژه نداشت. او از سنت‌های فرهنگی یا پیام پشت آن آگاهی نداشت. قطعاً نمی‌دانست که این بازی به سطح عمیقی از احساسات شخصی او خواهد رسید. با این حال، ری می‌گوید پیام این بازی برای مخاطبان مدرن ضروری است. آن‌ها باید نه تنها بشنوند، بلکه به آن عمل کنند.

تجربه آدریان ری در تست بازیگری

شخصیتی که ری در تست اولیه‌اش برای آن خواند، حتی در بازی وجود نداشت. او هیچ زمینه‌ای از پروژه جز خطوطی که جلویش بود نداشت. پس از چندین بار بازخوانی و تست شیمی، ری به تدریج بیشتر درباره هیزل یاد گرفت. او بلافاصله ارتباطی عمیق با این شخصیت احساس کرد.

با گذشت زمان، داستان هیزل به شکلی شبیه به فرآیند یادگیری ری درباره شخصیت او در طول آزمون بازیگری شد. هیزل بیشتر مشکلات خود را حتی از مادرش پنهان می‌کند. دوستانش نمی‌دانند که او از نبود یک پدر رنج می‌برد. مادرش به طور کامل آگاه نیست که چقدر شکاف با خانواده همسرش بر هیزل تأثیر می‌گذارد.

شخصیت پیچیده هیزل

در ظاهر، هیزل دختری باهوش و توانمند است. اما به گفته ری، او زنی جوان و تا حدی تندخو با نگرشی “همه‌چیزدان” است. تنها زمانی که بیشتر درباره چرای هیزل می‌آموزید، می‌توانید او را درک کنید. این همان فرآیندی است که هیزل در South of Midnight طی می‌کند. او با گذشته‌اش روبرو می‌شود و با تروما کنار می‌آید، در حالی که به دیگران نیز کمک می‌کند تا همین کار را انجام دهند.

ری می‌گوید: “می‌خواستم مردم ببینند که چگونه او از قضاوت‌گرایی به یادگیری از مردم و موجوداتی که ملاقات می‌کند، رشد می‌کند. او یاد می‌گیرد که با همدلی و دلسوزی رهبری کند.” او به مردم فرصت می‌دهد و می‌داند که هر کسی با توجه به شرایط و امکانات خود بهترین تلاشش را می‌کند.

ساختن شخصیت هیزل

بنابراین ری تمام تلاش خود را کرد تا هیزل را به شکلی اصیل و قابل ارتباط بسازد. او فرهنگ گولا گیچی را که بسیاری از فولکلور جنوب نیمه‌شب بر اساس آن است، مطالعه کرد. ری از تمام جنبه‌های زندگی خود الهام گرفت. از نحوه صحبت کردن عمه‌اش ریتا وقتی پیام صوتی می‌گذارد تا داستان‌هایی که مادر و مادربزرگش تعریف می‌کردند. او به هیزل عمق و همدلی‌ای داد که امیدوار بود با هر کسی که بازی می‌کند، ارتباط برقرار کند.

پیام فراتر از مرزها

ری جنوب نیمه‌شب را به عنوان داستانی ضروری برای همه می‌بیند. این داستان پیامی دارد که فراتر از نژاد، جنسیت و لحظه‌های تفرقه‌انگیز زمان ما است.

تصویر: Compulsion Games/Xbox Game Studios

ری می‌گوید: “وضعیت فعلی جامعه ما نشان‌دهنده کمبود همدلی است. کمبود جامعه، اتحاد و دلسوزی. همه در ذهن خودشان هستند و کمی قضاوت‌گر. پیامی که از طریق هیزل دریافت می‌کنیم این است که با دلسوزی پیش برویم، از راه خودمان خارج شویم، دیگران را قضاوت نکنیم و لطف و درکی که می‌خواهیم دریافت کنیم را به دیگران بدهیم.”

پیام‌های همدلی در بازی‌های ویدئویی

چنین پیام‌هایی به تدریج در بازی‌های ویدئویی رایج‌تر می‌شوند. اگرچه بازی‌های بزرگ‌بودجه تحت برچسب‌های انتشاراتی بزرگ هنوز تمایل دارند به جای همدلی بر عمل تمرکز کنند. ری می‌گوید که این را درک می‌کند. گاهی اوقات، مردم فقط می‌خواهند از دنیای اطراف خود فاصله بگیرند. خوب است که بازی‌هایی وجود دارند که در آن‌ها می‌توانید سر مردم را قطع کنید و به آن‌ها شلیک کنید و همه این کارها را انجام دهید، برای آن لحظات وجود داشته باشند.

او می‌گوید: “بازی‌ای که به سلامت عاطفی و روانی شما کمک کند و شما را به شناخت بهتر خود و ریشه‌هایتان برساند، بسیار ضروری است. این بازی‌ها به شما نشان می‌دهند که چگونه تا به امروز بر شما تأثیر گذاشته‌اند.”

دلیل دیگر این است که بازی‌های ویدیویی به ندرت داستان‌های سیاه‌پوستان را به شیوه‌ای اصیل و محترمانه روایت می‌کنند. حتی اگر به روایت این داستان‌ها بپردازند، اغلب به آن‌ها توجه کافی نمی‌شود.

رائه می‌گوید: “جهان پر از تنوع است و وقتی هنر می‌سازیم، باید شامل تمام آن داستان‌ها باشد. هدف از داستان‌گویی این نیست که همان داستان یا همان نوع داستان را درباره همان نوع فرد بارها و بارها بگوییم. جنوب نیمه‌شب می‌تواند با هر کسی هم‌خوانی داشته باشد، اما قدرتمند است زیرا به طور اصیل به تجربه سیاه‌پوستان می‌پردازد. با انجام این کار، به دیگران اجازه می‌دهد تا بینش و همدلی نسبت به تجربه سیاه‌پوستان پیدا کنند. این تجربه اغلب به اشتباه درک می‌شود. این داستان خاص درباره خانواده، عشق، وحدت، همدلی و جامعه است و همیشه به تصویر کشیده نمی‌شود.”

“همه باید بتوانند داستان‌ها و صداهای خود را شنیده شوند. صدای همه مهم است، نه فقط یک صدا.”