بهترین اجراهای بازی سال بدون حضور تروی بیکر

در سال ۲۰۲۵، او شانس بسیار خوبی دارد. اجرای بی‌نظیر او به عنوان شخصیت اصلی در Indiana Jones and the Great Circle، که بیشتر از تقلیدی دقیق از هریسون فورد، تجسمی از جوهره اوست، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. خود فورد نیز در مراسم سال گذشته این اجرا را تأیید کرد. این اجرا واجد شرایط است زیرا بازی در دسامبر ۲۰۲۴، پس از تاریخ قطع جوایز بازی منتشر شد.

او همچنین می‌تواند برای اجرای دیگرش به عنوان شخصیت بی‌ثبات هیگز در Death Stranding 2: On the Beach نامزد شود. بین این دو، به نظر می‌رسد نامزدی او تضمین شده و پیروزی بیش از حد محتمل است.

تصویر: Sandfall Interactive/Kepler Interactive

چه کسی در چند سال اخیر بهتر از جنیفر انگلیش عمل کرده است؟ او به عنوان صداپیشه شخصیت غیرقابل بازی لاتنا در Elden Ring که برنده جایزه بازی سال ۲۰۲۲ شد، فعالیت کرد. سپس به عنوان شاهزاده گات مورد علاقه همه، شادوهارت (“شارت”) در Baldur’s Gate 3 که برنده جایزه بازی سال ۲۰۲۳ شد، به شهرت رسید. امسال، او به عنوان صداپیشه شخصیت مائل در Clair Obscur: Expedition 33 که پیشتاز جایزه بازی سال است، فعالیت کرد.

در این بازی، عناصر زیادی برای تحسین وجود دارد. داستان، گیم‌پلی و موسیقی از جمله این عناصر هستند. اما صداپیشگان به‌ویژه نقش مهمی در زنده کردن نوشتار فوق‌العاده بازی دارند. کار انگلیش به عنوان شخصیت اصلی، مائل، در مرکز توجه قرار دارد. او توانایی‌های خود را به عنوان یک اجراکننده به نمایش می‌گذارد. او به وضوح درد، اندوه و شادی گذرای مائل را به تصویر می‌کشد.

در پرده سوم، زمانی که حقایق مختلفی درباره مائل آشکار می‌شود، او اجرای خود را کمی تغییر می‌دهد. این تغییرات به شخصیت مائل رشد و تغییر واقعی می‌بخشد. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که بازی تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برای بازیکنان باشد.

تصویر: Devolver Digital

ممکن است کمی تعجب کنید که Baby Steps را در این لیست در کنار بازی‌های سینمایی معروف ببینید. اما اگر تا نیمه این شبیه‌ساز راه رفتن کمدی را بازی کرده‌اید، دقیقاً می‌دانید چرا اینجا قرار دارد.

کوزیلو، یکی از توسعه‌دهندگان بازی، نقش نیت را بازی می‌کند. نیت قهرمان بازی است که لباس یکسره پوشیده است. او مردی بچه‌سال و دست‌وپاچلفتی است که به سختی می‌تواند بدون گفتن چیزی عجیب یا قطع کردن صحبت به یک فکر ناتمام، مکالمه‌ای را به پایان برساند.

این یک اجرای کمدی هیستریک است که شما را دیوانه می‌کند، اما بدون هدف نیست. لحظه‌ای بزرگ در داستان نشان می‌دهد که نیت چیزی بیش از آنچه به نظر می‌رسد دارد. او به عنوان فردی آرام و ناامن که با مردانگی خود درگیر است، به تصویر کشیده می‌شود.

با یک جمله ساده، کاززیلو نیت را به قهرمانی همدرد تبدیل می‌کند. شما نمی‌توانید از او حمایت نکنید در جستجوی راهی برای بازگشت به خانه یا حداقل پیدا کردن جایی برای ادرار کردن. این اثر هم خنده‌دار و هم دلخراش است. کاززیلو شایسته است که به عنوان رقیبی شگفت‌انگیز در کنار ستاره‌های بزرگ قرار گیرد.

از سال ۲۰۲۵، برندون کینر به عنوان صدای شخصیت همراه خزنده با پوست آبی شناخته شده است. او که بیشتر به عنوان صدای گاروس در سه‌گانه اصلی Mass Effect شناخته می‌شود، در نقش کای در Avowed به دنیای شخصیت‌های همراه RPG بازمی‌گردد.

شباهت‌ها و تفاوت‌های شخصیت‌ها

شباهت‌های آشکاری بین این دو شخصیت وجود دارد. پوست آبی، پیوستن به گروه شما، و نقش قطب‌نمای اخلاقی از جمله این شباهت‌ها هستند. اما کینر به اندازه کافی در نقش کای تفاوت ایجاد می‌کند تا او را از کارهای قبلی‌اش متمایز کند. در این اجرا سطحی از دوستی وجود دارد که در همتای فضایی کینر به طور کامل دیده نمی‌شود. این ویژگی با توجه به اینکه کای اولین کسی است که به گروه شما می‌پیوندد، بسیار قابل توجه است.

تاثیر صدای برندون کینر

Avowed شما را با آغوش باز به دنیای نیمه‌باز عجیب خود خوش‌آمد می‌گوید. این تا حد زیادی به دلیل صدای آرامش‌بخش و آشنای کینر است. حالا کسی این مرد را در یک بازی Smurfs بازی کند تا او بتواند سه‌گانه خود را کامل کند.

لوکا مارینلی در نقش نیل وانا در Death Stranding 2: در ساحل

احتمال زیادی وجود دارد که در ماه دسامبر، شاهد نامزدی یکی از ستاره‌های شناخته‌شده هالیوود برای Death Stranding 2: On the Beach در جوایز بازی‌ها باشید. نورمن ریداس به‌ویژه به نظر می‌رسد که یک انتخاب قطعی باشد، زیرا او نقش اصلی را ایفا می‌کند. اما به‌یادماندنی‌ترین اجرا در این بازی، نقشی بسیار کوچک‌تر است.

نقش مرموز لوکا مارینلی

لوکا مارینلی نقشی مرموز به نام نیل وانا را بازی می‌کند. شخصیتی که به سام پورتر بریجز در قالب یک شخصیت جانبی شبیه به سالید اسنیک در رؤیاهای مکرر ظاهر می‌شود. اگرچه مارینلی به اندازه ریداس فرصت ندارد، اما از نقش خود به بهترین شکل استفاده می‌کند. درست مانند مدس میکلسن در بازی اول، او Death Stranding 2 را به عنوان یک شرور نگران‌کننده آغاز می‌کند. اما به‌تدریج لایه‌های نیل را کنار می‌زند تا به درد و رنجی که او را به حرکت درمی‌آورد، برسد.

در بازی‌ای پر از بازیگری‌های اغراق‌آمیز، مارینلی در لحظه‌ای که داستان بیشترین نیاز را به آن دارد، آسیب‌پذیری انسانی واقعی را به ارمغان می‌آورد. —GC

The Alters ممکن است در رقابت بازی سال یک اسب سیاه باشد. اما بازیگر اصلی آن، الکس جردن، شایسته است که در فصل جوایز افتخاراتی را به خانه ببرد یا حداقل نامزدی‌هایی کسب کند. او نه تنها در نقش یان دولسکی، که یک سازنده در دنیایی خصمانه گیر افتاده و در تلاش برای بازگشت به زمین است، عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد، بلکه صدای هر نسخه کلون شده (“آلتر”) یان را نیز اجرا می‌کند.

تجسم شخصیت‌های مختلف

جردن در مجموع نزدیک به دوازده شخصیت را تجسم می‌کند. استعداد او در ایجاد حس تمایز برای هر یان به عنوان یک فرد مستقل می‌درخشد. یان تکنسین با صدایی خشن و لبه‌های تیز صحبت می‌کند. در حالی که یان دانشمند همیشه با لحنی آزاردهنده از برتری صحبت می‌کند.

تصویر: Machine Games/Bethesda Softworks

می‌توانم بگویم که تروی بیکر، که کار فوق‌العاده‌ای انجام داده، حتی بهترین اجرا را در ایندیانا جونز و دایره بزرگ ارائه نمی‌دهد. این افتخار به ماریوس گاوریلیس می‌رسد که نقش امریش ووس، دشمن نازی ایندی را بازی می‌کند.

نقش‌آفرینی ماریوس گاوریلیس

گاوریلیس به عنوان رقیب نازی ایندی فوق‌العاده است و در شخصیت خود عمق و تنوع نشان می‌دهد. در مواقعی، او به طرز تهدیدآمیزی خونسرد و آرام است. او از آن دسته جامعه‌ستیزان ترسناکی است که نباید این‌قدر فرمانده باشد. اما قدرت گاوریلیس در راه‌هایی است که به آرامی ترک‌های آن نقاب را آشکار می‌کند و اجازه می‌دهد جنون شخصیت با افزایش خطرات نمایان شود.

این یک بازیگری لغزنده است که به عنوان یک نقطه مقابل کامل برای ایندی کاریزماتیک بیکر عمل می‌کند. شما یکی را بدون دیگری نمی‌گیرید. —GC

تصویر: Supergiant Games

اگر می‌توانستم، جایزه بهترین اجرای سال را به تمام بازیگران Hades 2 اهدا می‌کردم. اما چون باید یکی را انتخاب کنیم، نمسیس، الهه انتقام را انتخاب می‌کنم. سوپرجاینت واقعاً گفت، اگر رقیب شما در پوکمون بود، اما جذاب؟

نمسیس: الهه انتقام در Hades 2

نمسیس که توسط بکا کیو. کو صداگذاری شده است، طراحی شده تا بازیکن را تحریک کند. او در میانه راه شما ظاهر می‌شود تا شما را به چالش بکشد. شاید حتی پول شما را بدزدد. او قبل از اینکه شما فرصتی برای نگاه کردن به آیتم‌ها داشته باشید، آنها را از فروشگاه می‌خرد. او از دری عبور می‌کند که یک آیتم قابل باز شدن جذاب دارد و آن را از شما می‌گیرد. او شما را به خاطر کار نکردن به اندازه کافی سخت، طولانی یا خوب سرزنش می‌کند. او اصرار دارد که باید او باشد که وظیفه شکست زمان را بر عهده دارد، نه یک جادوگر لاغر که ممکن است زیر قدرت او خرد شود.

او همه این کارها را با صدایی خش‌دار و واضح انجام می‌دهد. به طوری که انگار می‌توانید احساس کنید کلمات در گلوی او شکل می‌گیرند. مهندسان صدا دقیقاً می‌دانستند که چه می‌کنند.

شخصیت اصلی بازی Cronos: The New Dawn که به نام The Traveler شناخته می‌شود، در تمام طول بازی لباسی شبیه به لباس فضانوردی به تن دارد. این لباس چهره و بدن او را به طور کامل می‌پوشاند و از فرهنگی بسیار کاربردی می‌آید. تنها راه واقعی برای بازیکنان برای شناخت او، توجه به نحوه حرکت و صحبت کردن او است.

ساخت شخصیتی که بدون حالت‌های چهره و با تأثیر کلی خنثی هم جالب و هم قابل ارتباط باشد، کار دشواری است. با این حال، بازیگر کلی برک به طرز ماهرانه‌ای این کار را انجام می‌دهد. او اجرایی زیبا ارائه می‌دهد که در بیشتر زمان ۱۵ ساعته بازی، دور و تقریباً رباتیک است. اما زمانی که داستان پیچیده بازی نیاز دارد، خام و باز است.

اجرای جذاب و ارتباط با بازیکن

شیوه عجیب صحبت کردن مسافر بلافاصله جالب است. اجرای برک در ایجاد ارتباط بین بازیکن و شخصیتی که کنترل می‌کنند، نقش اساسی دارد. به گفته توسعه‌دهندگان، برک حتی خودش ایده یکی از لحظات احساسی بازی را ارائه داده است. —کلر لوئیس

تصویر: Hangar 13/2K Games

از لحظه‌ای که شخصیت او در Mafia: The Old Country وارد صحنه می‌شود، جانی سانتیاگو نمایش را می‌دزدد. سانتیاگو، مدل و بازیگر سینمایی مستقر در بروکلین، رزومه‌ای عمیق از نقش‌های بازی‌های ویدئویی ندارد. اما اکنون می‌خواهم او را در هر تولید بزرگ بودجه‌ای ببینم.

نقش‌آفرینی جانی سانتیاگو در نقش دون برناردو توریزی

به عنوان دون برناردو توریزی، رئیس یک خانواده جنایی خیالی سیسیلی در اوایل قرن بیستم، سانتیاگو یک تهدید آرام را به حماسه مافیایی اوایل قرن بیستم می‌آورد. او که به میراث خود وسواس دارد، نقشه می‌کشد و برنامه‌ریزی می‌کند. به اعضای خانواده و همکاران تجاری خود توجه می‌کند، در حالی که به ظاهر آرام باقی می‌ماند. اما همیشه می‌توانید خشم مهار نشده‌ای را که زیر سطح می‌جوشد حس کنید.

در هر صحنه‌ای که او حضور دارد، شما تعجب می‌کنید که چه زمانی این خشم بروز خواهد کرد. و وقتی که به ناچار این اتفاق می‌افتد؟ واقعاً ترسناک است. به طریقی که تعداد کمی از شخصیت‌های بازی که نیمه‌خدایان یونانی پوشیده از خاکستر خانواده مرده‌شان نیستند، توانسته‌اند به آن دست یابند.

ماکاتو کوجی به عنوان هورنت در Hollow Knight: Silksong

تصویر: تیم چری

بازی Silksong با جزئیات فراوان خود تقریباً در حال انفجار است. آنچه همه چیز را به هم متصل می‌کند، شخصیت هورنت است. او زنده و مصمم، همچون نخ نازکی از اجراست که به راحتی می‌تواند نادیده گرفته شود و کمتر مورد توجه قرار گیرد.

اجرای صدای مکتو کوجی، هنرمند صداپیشه، از نوع دیالوگ‌های متعالی است. این دیالوگ‌ها همان‌هایی هستند که یک بازیگر آموزش‌دیده آرزو دارد از دل خود ارائه دهد. در مصاحبه‌های کوتاه، کوجی که به صورت حرفه‌ای انیماتور است، می‌گوید که بیشتر خطوط ضبط شده برای هورنت را خودش ساخته است. این خطوط بر اساس برخوردها به صورت “غریزی” بوده‌اند.

با تکمیل دیالوگ‌های نوشتاری و انیمیشن‌های ظریف، شما احساسات خالصی را که از صحنه‌های هورنت جاری می‌شود، حس می‌کنید. این احساسات از گفت‌وگوهای تصادفی با روستاییان تا اعلامیه‌های مأموریت مقدس او، جریان دارند.

کوجی در آنچه به میز می‌آورد، متواضع است. اما فراز و نشیب‌های جاز حشره‌گویی او، خطرات Silksong را به شکلی ملموس بیان می‌کند. داستان یک چیز است، اما هورنت می‌تواند ترس‌ها را تسکین دهد یا از وحشت فریاد بزند. دانشجویان سانفورد مایزنر عمر خود را صرف تکرار کلمات بی‌معنی می‌کنند تا لحن‌هایی را درون خود بیدار کنند که می‌تواند گفت‌وگو را فراتر از معنای سطحی ببرد. به نوعی، کوجی این کار را از صحنه یک Steam Deck انجام می‌دهد. مایکل چخوف ممکن است آن حالت والا را ژست روان‌شناختی بنامد. من فقط می‌دانم که این کار فوق‌العاده است.