بیایید هرگز بر سر معنای «بازی سال» توافق نکنیم

به همین دلیل است که من بیش از هر زمان دیگری به “جوایز” علاقه‌مند هستم.

با تنها چند هفته باقی‌مانده در تقویم، ما به فصل انتخاب بازی سال رسیده‌ایم. این زمانی است که اقلیتی از گیمرها که هر هفته همان شش بازی تیراندازی رایگان را بازی نمی‌کنند، به بازی‌های ناتمام خود می‌پردازند. آن‌ها درباره هنر بازی‌ها بحث می‌کنند و متوجه می‌شوند که حتی آن‌ها هم به همه چیز نخواهند رسید.

لیست‌های بهترین‌ها و واکنش‌ها

لیست‌های بهترین‌ها به طور کامل تهیه خواهند شد و واکنش‌های “اما شما فراموش کردید!” به این لیست‌ها وجود خواهد داشت. یک اجماع نسبی از سوی رسانه‌ها، تأثیرگذاران و طرفداران در جوایز بازی اعلام خواهد شد. هنرمندان صنعت در سال آینده در جوایز DICE 2026 و جوایز GDC نظر خواهند داد.

تمام این تقدیس‌ها برای سرگرمی است. هیچ پاسخ درست یا غلطی در مورد نامگذاری بهترین بازی‌های سال وجود ندارد. با این حال، به نظر می‌رسد که اهمیت بیشتری دارد. هر رأیی که برای “بازی سال” داده می‌شود، چه برای جایزه بزرگ GOTY در TGAs یا “بهترین بازی پازل” در جوایز انجمن ResetEra، دریچه‌ای برای یک لحظه تحول‌آفرین باز می‌کند.

اهمیت رأی‌گیری در جوایز بازی

یک ماجراجویی متوسط که در زمان عرضه کمتر مورد توجه قرار گرفته بود، می‌تواند با هم‌نشینی با بازی‌های بزرگ‌تر و شناخته‌شده‌تر زندگی جدیدی پیدا کند. این بازی‌ها معمولاً به شدت تبلیغ شده‌اند. وقتی که Neva سال گذشته در رقابت برای یک جایزه بازی ظاهر شد، بسیاری از مردم ناگهان خواستند نقدی از Neva بخوانند.

به طور سنتی، ماشین GOTY فضای کمی برای گستردگی انتشارهای هر ساله در نظر گرفته است. عبور از مانع برای در نظر گرفتن همه آن‌ها مانند صعود به اورست احساس می‌شود. نزدیک به ۱۹,۰۰۰ بازی در سال ۲۰۲۴ در استیم منتشر شدند. در حالی که تنها ۷۴ عنوان — از انتشارهای جدید و بازی‌های در حال اجرا تا انحصاری‌های موبایل و واقعیت مجازی — در میان نامزدهای The Game Awards نمایندگی شدند.

چالش‌های انتخاب بازی‌های برتر

وقتی محبوبیت، بحث و کشف‌پذیری پلتفرم تعیین می‌کند که مردم هر سال چه بازی‌هایی را انجام می‌دهند، به سادگی نمی‌توان انتظار داشت که ساختار جوایز به یک سال بازی‌ها عدالت کند. با این حال، اگر بپذیریم که اهمیت دارد، هنوز جا برای بهبود وجود دارد.

اوایل این ماه، جوایز Golden Joystick، یکی از قدیمی‌ترین مراسم‌های اهدای جوایز در دنیای بازی‌های ویدیویی، نامزدهای خود را اعلام کرد. در حالی که رأی‌گیری برای بازی سال در اوایل ماه آینده انجام می‌شود، می‌توانید ببینید که به کجا می‌رود. فهرست امسال جا برای مدعیان شایسته باز کرده است. عناوین بزرگی که به خاطر کیفیت و گستردگی‌شان تحسین شده‌اند، بازی‌های مستقل که با هیاهوی مقیاس AAA مورد استقبال قرار گرفته‌اند. اما در دسته‌بندی‌های مختلف، تمرکز قابل توجهی از نام‌های تکراری وجود دارد.

تمرکز بر بهترین طراحی بصری

در میان دریای وسیع هنر و سبک‌های بازی، «بهترین طراحی بصری» جا برای دو بازی جهان‌باز مختلف که در ژاپن باستان قرار دارند، باز کرده است: Ghost of Yōtei و Assassin’s Creed Shadows.

اتان گچ از کوتاکو در یک پست در بلوسکای نوشت: “اگر قرار بود یک بازی سال ۲۰۲۶ را در آزمایشگاه بسازم، آن یک بازی نقش‌آفرینی جهان باز سونی بود. این بازی دارای مبارزات ترکیبی نوبتی، روابط همراهان و پیشرفت روگ‌لایت بود. همچنین بر مکانیک‌های قمار و ساخت و ساز سبک شهرسازی تکیه داشت.” این جمله هنوز هم به آن می‌خندم.

رأی‌گیری برای بازی سال (GOTY) در تمام نسخه‌های رسمی و غیررسمی به یک روند قابل پیش‌بینی تبدیل شده است. هر سال، نامزدها و برندگان فرمولی برای نوع بازی‌های صیقل‌خورده با بیش از ۳۰ ساعت گیم‌پلی ایجاد کرده‌اند که می‌توانند نامزد بازی سال شوند. بازی‌هایی وجود دارند که هرگز به دسته‌های اصلی مانند کارگردانی یا روایت داستان راه پیدا نمی‌کنند. این امر اغلب به دلیل نوآوری‌های رسمی و مکانیک‌های خاص‌تر است. بیشتر بازی‌هایی که در یک سال منتشر می‌شوند، به دسته‌های ژانری محدود می‌شوند.

آیا Sonic Racing: Crossworlds که امتیاز متاکریتیک آن تنها چند امتیاز کمتر از Death Stranding 2 و Ghosts of Yōtei است، می‌تواند به جمع ۱۰ بازی برتر سال در The Game Awards راه یابد؟ یا حتی یکی از بهترین موسیقی‌ها را به دست آورد؟ موسیقی آن واقعاً فوق‌العاده است و شایسته این عنوان است. احتمالاً نه. اما بهترین بازی مسابقه‌ای؟ قطعاً.

چقدر باید Street Fighter 6 خوب باشد تا به عنوان بازی سال شناخته شود؟ آیا رأی‌دهندگان می‌توانند به سبک‌های کمدی اضطراب‌زای گاب کوزیلو در Baby Steps نگاه کنند؟ الکس جردن به عنوان تمام آن جان‌ها در…

The Alters یا صدای نوآر عذاب‌آور آدریان واگان در The Drifter و دیدن بهترین اجراهای سال بدون درخشش استودیویی-فرنچایزی؟

آیا زمان بازی دو ساعته Despelote داستان “کافی” برای دریافت افتخار بهترین روایت را دارد؟ همچنین، آیا جوایز بازی نیاز به دسته‌بندی بهترین مستند دارد؟

همپوشانی در محبوبیت‌ها در طول سال‌ها، چه در سطح رسانه‌ای و چه در میان طرفداران، نشان‌دهنده سیستمی است که به طور فزاینده‌ای به سمت سبک خاصی از بازی‌های زمان‌بر یا بازی‌های مستقل متمایل شده است. این بازی‌ها به اندازه کافی تأثیرگذار بوده‌اند. برای صنعتی که کشف و شناسایی در آن اهمیت زیادی دارد، این روند چندان مطلوب نیست.

چگونه می‌توان این مشکل را حل کرد؟ شاید هالیوود چند درس داشته باشد که صنعت بازی‌سازی بتواند از آن‌ها بهره‌برداری کند. در چند دهه گذشته، مراسم اسکار از دوران بیمار انگلیسی و ذهن زیبا، زمانی که درام‌های معتبر عملاً برای رأی‌دهندگان جوایز طراحی می‌شدند، به مراسمی تبدیل شد که حاضر به تاج‌گذاری فیلم‌هایی مانند مهتاب و انگل بود. این تغییر با تحولات بزرگی در داخل و خارج از آکادمی همراه بود. بدنه رأی‌دهی متنوع‌تر و بین‌المللی‌تر پس از #OscarsSoWhite.

تغییرات و فروپاشی اقتصاد قدیمی فیلم‌های با بودجه متوسط، به استودیوهایی مانند A24، Neon و Netflix اجازه داد تا در جوایز سینمایی پیشتاز شوند. این تغییرات نقش مهمی در صنعت سینما داشت. همچنین، گسترش دسته‌بندی بهترین فیلم به ۱۰ نامزد در سال ۲۰۰۹ نیز کمک کرد. این اقدام به فیلم‌های کوچکتر و عجیب‌تر فرصتی برای دستیابی به جایزه اصلی داد.

در سال‌های اخیر، رأی‌گیری آکادمی بهبود یافته است. این بهبود چه به صورت آگاهانه و چه تحت فشارهای فرهنگی فصل جوایز رخ داده است. به جای اینکه یک فیلم تمام جوایز را درو کند، جوایز به شکل بهتری توزیع می‌شوند. حتی در سالی که Oppenheimer بر آن سلطه داشت، رأی‌دهندگان همچنان فضایی برای تجلیل از Anatomy of a Fall و American Fiction در دسته‌بندی‌های فیلمنامه پیدا کردند. این سیستم راه‌هایی برای تعادل بین فیلم‌های محبوب و غیرمنتظره یافته است. این نوع تنظیم، چیزی است که صنعت بازی‌های ویدئویی در صحنه جوایز خود، که هنوز در دوران بلاک‌باستر خود قرار دارد، هنوز به خوبی به آن دست نیافته است.

تنها راه برای ایجاد تنوع در برندگان و کشف استعدادهای جدید، گسترش زمینه‌ها و افزایش تعداد رأی‌دهندگان است. همچنین، نگه داشتن استانداردهای بالا برای رأی‌دهندگان و تقویت سلیقه نیز ضروری است. با این حال، آکادمی هنرها و علوم دقیقاً همین کار را در مأموریت خود برای حمایت از صنعتی که در حال افول است، انجام می‌دهد.

تغییرات جدید در قوانین اسکار

در به‌روزرسانی غافلگیرکننده‌ای از قوانین خود که اوایل امسال صادر شد، سازمان اسکار اعلام کرد که اعضای آکادمی اکنون باید تمام فیلم‌های نامزد شده در هر دسته را تماشا کنند. این شرط برای واجد شرایط بودن رأی دادن در مرحله نهایی اسکار ضروری است.

چنین الزامی برای هر سازمان جوایز بازی چالش‌برانگیز خواهد بود. بیایید واقع‌بین باشیم، در سطح طرفداران کاملاً غیرقابل اجرا است. اما باید گفت که انجام تحقیق و بررسی یا خودداری از نظر دادن زمانی که اطلاعات کافی ندارید، اهمیت دارد. اعتماد به افرادی که اطلاعات دارند، ضروری است. همچنین، سرمایه‌گذاری در نظرات دیگران و انتخاب‌های خاص خودتان نیز مهم است. من تا پایان سال برای Megabonk به عنوان بازی سال تبلیغ خواهم کرد، چه کسی فکر کند که “به اندازه کافی خوب” است یا نه.

با مرور بسیاری از بخش‌های نظرات، شکاف بزرگی بین علاقه‌مندان به فیلم وجود دارد. این افراد با اشتیاق به فصل جدید فیلم‌های بزرگ و بحث‌های اسکاری نگاه می‌کنند. آن‌ها این گفتگوها را به عنوان دریچه‌ای برای کشف می‌بینند. از سوی دیگر، گیمرهایی هستند که نمی‌فهمند چرا کسی (بیشتر ما) وقت خود را صرف فکر کردن به شانس‌های Blue Prince برای پیروزی در رقابت‌ها و تبدیل شدن به برنده بازی سال می‌کند. اگر چیزی باشد، این فضا ممکن است به کمی بیشتر از هیجان و قدردانی از کسانی که در حال جشن گرفتن بازی‌ها هستند، نیاز داشته باشد.

هفته‌های منتهی به مراسم اسکار پر از سازمان‌هایی است که تصمیم گرفته‌اند اعلام کنند بهترین فیلم‌های سال کدام‌ها هستند. این سازمان‌ها شامل موسسه فیلم آمریکا، هیئت ملی نقد، انجمن منتقدان فیلم پخش (که به عنوان جوایز انتخاب منتقدان شناخته می‌شود)، جوایز گاتهام، حلقه منتقدان فیلم نیویورک و حلقه منتقدان فیلم لس‌آنجلس هستند. همچنین جوایز روح مستقل و انجمن‌های حرفه‌ای مانند WGA، PGA، DGA و SAG-AFTRA نیز با دیدگاه و سلیقه خاص خود وارد گفتگو می‌شوند.

تأثیر اعلامیه‌ها بر مسابقه و سینما دوستان

حتی جوایز “فیلم‌های بزرگسالان” AARP نیز در روزهای خود چندین شگفتی ایجاد کرده‌اند. هر اعلامیه‌ای “مسابقه” را تکان می‌دهد. اما حتی بهتر از آن، سینما دوستان در سراسر کشور را با مجموعه‌ای از فیلم‌هایی آشنا می‌کند که ممکن است نسبت به پیشتازان به آن‌ها اولویت کمتری داده باشند.

معادل‌های بازی‌های ویدئویی نادر هستند. بفتا به مسیر خود ادامه می‌دهد و GDC جوایز مستقل خود را دارد. اما هیچ چیز بین اکنون و جوایز بازی واقعاً مکالمه را پیچیده نمی‌کند.

نقش دایره منتقدان بازی‌های ویدئویی نیویورک

من به دایره منتقدان بازی‌های ویدئویی نیویورک احترام می‌گذارم. هر ژانویه، این دایره خود را جمع‌آوری کرده و تلاش می‌کند تا تأثیرگذار باشد. چشم‌انداز می‌تواند از این انرژی بیشتر استفاده کند. حتی اگر فقط برای این باشد که هر اعلامیه‌ای کمی تأثیرگذارتر شود.

اهمیت صدای منتقدان فرهنگی

منتقدان فرهنگی و ذهنی نباید منتظر بمانند تا سازمان‌های رسمی نظراتشان را شایسته بدانند. سر و صدا کنید. اگر از این قهرمانان که سر و صدا می‌کنند قدردانی می‌کنید، فهرست‌هایشان را بخوانید و به نمایندگی از آن‌ها سر و صدای بیشتری ایجاد کنید.