چرا مولتی‌پلیر Battlefield 6 بدون رقابت با Call of Duty بهتر است؟

در بررسی کمپین Battlefield 6 خود، توضیح دادم که چگونه بخش تک‌نفره این بازی تیراندازی اول شخص در تقریباً همه جنبه‌ها ناکام می‌ماند. از مکان‌های به‌ظاهر تصادفی که شما را به سراسر جهان می‌برد تا مجبور کردن شما به مسیرهای باریک و خطی، در حالی که این سری همیشه درباره جنگ در مقیاس حماسی بوده است.

خب، می‌توان گفت که بخش چندنفره Battlefield 6 به مراتب ارزشمندتر است. به حدی که به نظر می‌رسد شروعی برای بازگشت این سری باشد.

بازیکنان قدیمی سری Battlefield روزهای اوج این مجموعه را به یاد می‌آورند. زمانی که بازی‌هایی مانند Bad Company 2 و Battlefield 3 حکمرانی می‌کردند، نقشه‌ها بسیار بزرگ بودند. هر مسابقه مانند یک نبرد واقعی با تیم‌های بزرگ و انواع وسایل نقلیه زمینی، دریایی و هوایی بود. مبارزات عمدتاً در محیط‌های باز انجام می‌شد. بازی‌های بعدی، از زمان Battlefield 4 به بعد، در بازآفرینی این حس دچار مشکل شدند.

تلاش‌های جدید و چالش‌های پیش رو

Battlefield 1 تلاش خوبی کرد اما در نهایت کمی کوتاه آمد. در حالی که ۵ و ۲۰۴۲ نقاط ضعف این مجموعه بودند، به ویژه بازی آخر.

تصویر: EA/Battlefield Studios

Battlefield 6 به شدت تغییر مسیر داده و به نوعی به ریشه‌های خود بازگشته است. این تغییرات با دقت و ظرافت انجام شده‌اند. اگر در نقشه و حالت مناسب بازی کنید، لحظاتی وجود دارد که شما را به ۱۵ سال پیش می‌برد. این لحظات حس نوستالژی عمیقی را در شما برمی‌انگیزد.

این حس زمانی بیشتر می‌شود که با دوستان خود تیم تشکیل دهید و به عنوان یک واحد هماهنگ عمل کنید. چه پیاده در حال تصرف اهداف باشید و چه در حال هدایت صندلی‌های مختلف یک وسیله نقلیه، این تجربه لذت‌بخش‌تر خواهد بود.

البته این لحظات همیشگی نیستند، زیرا Battlefield 6 تنها به بازگرداندن آن احساسات نمی‌پردازد. بازیکنان در دوره بتا در ماه اوت نگرانی‌هایی داشتند. آنها معتقد بودند که مبارزات بیش از حد تهاجمی است و می‌خواهد با Call of Duty: Black Ops 7 رقابت کند. دلیل این نگرانی‌ها نقشه‌های کوچکتری بود که در دو آخر هفته گنجانده شده بود. با این حال، اضافه شدن نقشه‌هایی مانند Operation Firestorm و New Sobek City این نگرانی‌ها را برطرف کرده است. با وجود تنها نه نقشه در کل بازی، بخش قابل توجهی از Battlefield 6 به سمت سبک تیراندازی آرنا متمایل است.

تصویر: EA/Battlefield Studios

تعدادی از نقشه‌ها مانند Saints Quarter، Manhattan Bridge و Empire State برای نبردهای نزدیک بسیار مناسب هستند. تیراندازی از راه دور و بازی‌های تاکتیکی کندتر تقریباً غیرممکن است. با این حال، با وجود تنها نه نقشه در کل، تنوع کمی وجود دارد. این نقشه‌های کوچک‌تر و فهرست‌های پخش سرگرم‌کننده هستند. اما به طور کلی به نقاط قوت Battlefield نمی‌پردازند و در این زمینه نمی‌توانند با Call of Duty رقابت کنند.

Battlefield 6 در اوج جنگ تمام‌عیار به اوج خود می‌رسد. چه از تفنگ تک‌تیرانداز، LMG، کارابین یا تفنگ تهاجمی استفاده کنید، انتخاب سبک بازی مناسب نبردهای دوربرد اهمیت دارد. این سبک بازی با سرعت کمتری نسبت به لیست‌های پخش CQB انجام می‌شود و بیشتر نمایانگر ویژگی‌های معروف این سری است. بازی با اسلحه، همان‌طور که انتظار می‌رود، عالی است و طراحی صوتی نیز به همین شکل است.

تجربه سینمایی در Battlefield 6

این بازی بیشتر شبیه به یک بازی FPS به سبک مایکل بی است. لحظات حماسی، انفجارهای عظیم و بسیار سینمایی‌تر از چیزی مانند Call of Duty است. بنابراین، بازی در نقشه‌های بسیار کوچکتر به قوت‌های بازی نمی‌افزاید.

تصویر: EA/Battlefield Studios

یکی از بزرگترین مزایای اینجا این است که شما می‌توانید دقیقاً انتخاب کنید که چه نقشه‌ها و حالت‌هایی را بازی کنید. بنابراین، من می‌توانم نقشه‌های کوچکتر را از فیلترهایم حذف کنم و فقط در نبردهای بزرگ شرکت کنم. این نبردها یادآور نبردهای واقعی Battlefield هستند. اما با وجود تنها چند نقشه مناسب برای این اندازه از گیم‌پلی، از تصمیم استودیوهای Battlefield ناراضی هستم. آن‌ها به جای تمرکز انحصاری بر نبردهای بزرگ‌مقیاس که شهرت این سری را ساخته‌اند، نقشه‌ها و حالت‌هایی اضافه کرده‌اند که با Call of Duty رقابت کنند.

بازگشت Battlefield 6 به اوج

همه این‌ها به این معناست که Battlefield 6 به بهترین حالت خود بازگشته است، اما فقط گاهی اوقات. در حالی که کمپین به شدت جذاب نیست، بخش چندنفره نیز با هویت خود دست و پنجه نرم می‌کند. امیدواریم که نقشه راه Battlefield 6 چند نقشه دیگر مناسب برای اندازه‌های بزرگ تیمی معرفی کند.